Συλλογές

Τα όνειρα.

Καμιά φορά είναι χάρτινα. / Καμιά φορά είναι χάρτινα.

Και μια σπίθα είναι αρκετή. / Σαν εκείνα τα καραβάκια που φτιάχναμε
Και ένα δάκρυ είναι λίγο, / και τα ταξιδεύαμε με το νου μας
για να σβήσουν οι φλόγες. / σε ολόκληρο τον κόσμο.

Καμιά φορά είναι διάφανα. / Καμιά φορά είναι διάφανα.
Σαν νερό, που τα δάχτυλά μου / Σαν την αίσθηση κείνου του φιλιού,
δεν μπορούν να κρατήσουν. / που κι αν θυμάμαι τη γεύση του
Σαν τον αέρα που στις χούφτες μου / με λέξεις
δεν μπορώ να κλειδώσω. / δεν περιγράφεται.

Καμιά φορά είναι πέτρινα. / Καμιά φορά είναι πέτρινα.
Σαν εκείνο το τείχος, / Σαν εκείνα τα βότσαλα
που ποτέ δε θα πέσει. / που σε μια θάλασσα πετάγαμε,
Σαν εκείνη την υπόσχεση, / όλο και πιό μακριά,
που το βάρος της, τους ώμους μου λύγισε. / όλο και πιό μακριά..!

Τα όνειρα.

Σαν ουρανός που απλώνεται.

Είναι ύπαρξης λόγος.

Και δεν σταματούν ποτέ,

πουθενά.

αν τους το επιτρέπουμε.